July 20th, 2017 | by Chalotorn Anchaleesahakorn
ถ้าเรากำลังหาสถานที่พักผ่อนเพื่อย้อนเวลากลับไปยังยุคที่ผู้คนยังคงใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย อินเตอร์เนตไม่ทำให้เราเปิดดูหน้าจอตลอดเวลาแต่เป็นสถานที่ที่ทำให้เราต้องเงยหน้าขึ้นมองสิ่งรอบตัว สีสัน ความสดใสที่เกิดขึ้น บรรยากาศของความสนุกสนานที่อบอวลอยู่รอบเมือง กรุงฮาวานา ประเทศคิวบา คืออีกเมืองหนึ่งที่เราอยากจะแนะนำให้ผู้อ่านได้ลองมาสัมผัส P/A/U/S/E HAVANA by Supanit Riansrivilai หญิงสาวช่างภาพที่เดินทางไปยังเมืองต่างๆ เพื่อเก็บภาพวิถีชีวิตที่แตกต่างกลับมา ทุกการเดินทางเธอวางแผนไว้แต่แรกแล้วว่าจะต้องเก็บภาพกลับมาทำนิทรรศการภาพถ่ายให้ได้สักครั้งหนึ่ง แต่ในหลายพื้นที่ที่ได้เดินทางไป ภาพในจินตนาการกับภาพที่ปรากฎตรงหน้ากลับแตกต่างกัน การเดินทางที่ผลลัพย์ออกมาไม่เป็นอย่างที่ต้องการในบางครั้งทำให้เธอต้องปรับเปลี่ยนแผนบ่อยๆ จนกว่าจะมีมีงานนิทรรศการเดี่ยวของตนเองก็ล่วงเลยไปหลายปี [&hellip
July 19th, 2017 | by anaras
"สังคมแบบที่เราใช้ชีวิตอยู่มันดีแล้วจริงหรือ?"
July 18th, 2017 | by Chalotorn Anchaleesahakorn
ภาพถ่ายโดย ธีรพันธ์ เงาจีนานันท์ “ความรักทำให้คนตาบอด” แม้จะไม่ได้บอดสนิท แต่การเลือกเชื่อเฉพาะในสิ่งที่เราอยากเชื่อ การหลอกตัวเองว่าคนข้างกายเราเป็นคนดี ก็เหมือนภาวะเป็นต้อกระจกขั้นรุนแรง ภาพที่เห็นจะเบลอๆ และเราจะเลือกโฟกัสเฉพาะสิ่งที่เราสนใจ สภาวะหลอกตัวเองหรือกระบวนการเลือกรับแต่สิ่งที่ทำให้เรามีความสุข และหลีกเลี่ยงเรื่องราวที่ทำให้เราเจ็บปวดเกิดขึ้นได้ในมนุษย์ทุกคน แม้เรื่องเล็กน้อยที่ติดอยู่กับตัวของเราอย่างความรัก หรือเรื่องขนาดใหญ่ที่ขยายขอบเขตไปเป็นปัญหาเรื้อรังระดับโลกอย่างปัญหาสังคม ความไม่เท่าเทียม ทุกสิ่งอย่างเหล่านี้นำมาซึ่งการแสดงครั้งล่าสุดของ ดุจดาว วัฒนปกรณ์ ใน [&hellip
June 28th, 2017 | by Chalotorn Anchaleesahakorn
‘พื้นที่ ความปลอดภัย การไว้ใจ และความลับ’ สิ่งเหล่านี้เราสามารถพบเห็นได้ในสังคมปัจจุบันหรือไม่ หากค้นหาไม่พบเราจะสามารถสร้างมันขึ้นมาเองได้หรือ? นี่คือโจทย์ที่ ดุจดาว วัฒนปกรณ์ ศิลปินนักจิตบำบัดด้วยการเต้นและการเคลื่อนไหวร่างกายคนแรกและคนเดียวในประเทศไทยได้ตั้งขึ้นเมื่อตนเองได้รับพื้นที่ในห้องสตูดิโอ หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานครมาเป็นพื้นที่ในการจัดแสดงศิลปะการแสดงสด เธอจึงคิดว่า น่าจะสร้างพื้นที่ปลอดภัยสำหรับทุกๆ คนที่เข้ามาแม้จะเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน Secret Keeper พื้นที่ปลอดภัยที่จะไว้ใจใครสักคน ชวนทุกคนตั้งคำถามว่า ครั้งสุดท้ายที่คุณไว้ใจใครสุดหัวใจคือเมื่อไหร่ จากสังคมปัจจุบันมันอาจเป็นเรื่องยากที่เราจะเปิดเผยเรื่องราวต่างๆ [&hellip
June 28th, 2017 | by Chalotorn Anchaleesahakorn
เรื่อง: สรณ วิริยะประสิทธิ์ ณ ห้องนิทรรศการหลัก ชั้น 9 แห่งหอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร ผู้คนมากหน้าหลายตาต่างเข้ามา “เล่น” กับวัตถุหรือเฟอร์นิเจอร์ที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วไป บ้างจดจ้องด้วยความสงสัย บ้างหัวเราะขบขัน บ้างก็ช่วยกันถ่ายภาพขณะกำลังโพสท่าประหลาดๆ อย่างขะมักเขม้น พื้นที่สีขาวจัดแสดงงานศิลปะที่เคยเงียบสงบได้กลายสภาพเป็นสนามเด็กเล่นของทุกเพศทุกวัย บรรยากาศที่เปลี่ยนแปลงไปภายในหอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานครในวันนี้เป็นผลมาจากนิทรรศการของศิลปินชาวออสเตรีย แอวิน วูร์ม [&hellip
June 21st, 2017 | by Chalotorn Anchaleesahakorn
‘ไทยทำ ทำทำไม’ ไม่ใช่เพียงแค่ชื่อนิทรรศการชุดใหม่ของมิวเซียมสยาม แต่คือคำถามที่ส่งถึงคนไทยทุกคน ต่อสิ่งของอันคุ้นเคยรอบตัวเรา ไม่ว่าจะหันไปทางซ้ายหรือขวาก็เจอของเต็มไปหมด แต่เราไม่ตั้งคำถามถึงจุดเริ่มต้นของสิ่งเหล่านี้ว่าสร้างสรรค์และได้รับแรงบันดาลใจมาจากไหน อะไรดลใจให้คิดประดิษฐ์ขึ้นมา นิทรรศการครั้งนี้ทางมิวเซียมสยามได้ร่วมงานกับภัณฑารักษ์รับเชิญทั้งสามท่าน ได้แก่ ธนชัย อุชชิน หรือคุณป๊อด โมเดิร์นด็อก ก้อง ทรงกลด บางยี่ขั่น และฮ่องเต้ กนต์ธร เตโชฬาร [&hellip
June 19th, 2017 | by Chalotorn Anchaleesahakorn
หากพูดถึงหนังเยอรมันหลายคนคงนึกไปถึงภาพของสงครามโลก นาซี กำแพงเบอร์ลิน ประวัติศาสตร์ของเยอรมันถูกส่งต่อเข้ามาในสังคมไทยพร้อมภาพสงครามที่เกิดขึ้น ภาพยนตร์ที่สะท้อนประเทศเยอรมันส่วนใหญ่จึงเป็นภาพสงครามที่สร้างขึ้นโดยประเทศอื่น แต่ในครั้งนี้เราจะขอพูดถึงภาพยนตร์เยอรมันที่สร้างและแสดงโดยคนเยอรมันเอง พล็อตเรื่องไม่ได้มีแต่สงครามอย่างเดียว แต่ประกอบไปด้วยเรื่องโรแมนติก ตลกขบขัน สยองขวัญ สืบสวนสอบสวน ตามรูปแบบภาพยนตร์ทั่วไปจะมี ภาพยนตร์เยอรมันเริ่มเข้ามาเป็นที่รู้จักในประเทศไทยคงต้องกล่าวว่ามีจุดเริ่มต้นมาจาก สถาบันเกอเธ่ (GOETHE-INSTITUT THAILAND) ก่อตั้งเมื่อปี 2503 เป็นองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรของประเทศเยอรมนีที่มุ่งเผยแพร่ศิลปวัฒนธรรมของประเทศเยอรมันให้เป็นที่รู้จักแก่คนทั่วโลก ภาพยนตร์ถือเป็นสื่อสำคัญที่ทางเกอเธ่เลือกขึ้นมาเป็นสื่อกลางในการสร้างความเข้าใจทางวัฒนธรรมร่วมกันกับคนไทย [&hellip
June 15th, 2017 | by anaras
"การทำงานศิลปะของป๊อดถูกครอบงำด้วยความรู้สึก ณ ขณะนั้น ไม่ได้ถูกครอบด้วยความคิด"
June 14th, 2017 | by Chalotorn Anchaleesahakorn
“ถ้าเราเป็นผู้หญิงสวยๆ สักวันก็คงจะดี” ประโยคสั้นๆ ที่ผู้หญิงหลายคนต่างเคยนึกฝัน จ๋า อัญชลี อารยะพงศ์พาณิชย์ เด็กสาวขี้อายจากอำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา ที่รักการวาดรูปมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก จุดเริ่มต้นการวาดรูปของจ๋าก็คงเหมือนใครหลายคน การ์ตูนเล่มเล็กๆ ที่เด็กทุกคนต้องมีติดมือ คือต้นแบบแรกที่เธอใช้ฝึกฝีมือ กระดาษจากหน้ากลางของสมุดถูกฉีกออกมาเก็บไว้ทุกวันจนสมุดเรียนของเด็กหญิงหมดไวกว่าเพื่อนคนอื่น จ๋าเริ่มต้นวาดรูปด้วยตัวเองจนถึงชั้นมัธยมปลาย ช่วงปีที่ต้องเลือกว่าจะศึกษาต่อสาขาไหนในระดับมหาวิทยาลัย ในวันนั้นจ๋ายังไม่รู้จักมหาวิทยาลัยศิลปากร รู้เพียงแค่ว่าตัวเองรักการวาดรูป [&hellip
June 12th, 2017 | by Chalotorn Anchaleesahakorn
Sorry, but you do not have permission to view this content.
